اگر قرار است کودکان با سیستم‌های هوش مصنوعی تعامل داشته باشند، برای مثال با به اشتراک گذاشتن داستان‌ها و احساسات خود با یک ربات همراه، دیدگاه‌ها و ترجیحات آن‌ها باید در فرآیند طراحی گنجانده شود، به طوری که برنامه هوش مصنوعی نه تنها با نیازهای آنها مطابقت داشته باشد، بلکه به حقوق آنها نیز احترام بگذارد.

علاوه بر این، گنجاندن کودکان، سرپرستان آنها و سایر بازیگران محلی مرتبط می‌تواند اطمینان حاصل کند که سیستم‌های هوش مصنوعی منصفانه و بدون تبعیض هستند.

دستورالعمل خط مشی یونیسف توصیه می کند که کودکان باید بدون توجه به سن، هویت جنسی، تنوع جغرافیایی و فرهنگی، در موقعیتی باشند که از محصولات یا خدمات هوش مصنوعی استفاده کنند. علاوه بر این، اکثر استراتژی‌های ملی هوش مصنوعی و دستورالعمل‌های اخلاقی اصلی فقط به کودکان و نیازهای خاص آنها اشاره می‌کنند. برای سیاست های کشور، ارجاع به کودکان اغلب در زمینه آماده سازی آنها برای کار در یک اقتصاد مبتنی بر هوش مصنوعی است. اما از آنجایی که کودکان به طور فزاینده ای از سیستم های هوش مصنوعی در موقعیت های روزمره استفاده می کنند یا تحت تاثیر آن قرار می گیرند، عدم توجه به فرصت ها و خطراتی که سیستم های هوش مصنوعی برای کودکان دارند رو به افزایش است.

تیم Imìsí 3D هنگام کار بر روی طراحی AutismVR، یک بازی مبتنی بر واقعیت مجازی و هوش مصنوعی که به والدین، مربیان و خواهران و برادران کمک می‌کند تا با کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) همدردی کنند و با آنها تعامل داشته باشند، مصاحبه‌ها و جلسات تست مشارکتی را انجام دادند. SD. با تکیه بر این فرآیند فراگیر، بهبودهایی در این بازی ایجاد شد تا آگاهی بهتری در مورد تنوع عصبی افزایش یابد و از تبعیض، انگ جنسیتی یا سایر تعصبات جلوگیری شود.

سیستم های هوش مصنوعی جادویی نیستند. انسان‌ها هوش مصنوعی را طراحی، آموزش و راهنمایی می‌کنند، چه افرادی که خط‌مشی‌ها و استراتژی‌های هوش مصنوعی را تعیین می‌کنند، برنامه‌نویسان نرم‌افزاری که سیستم‌های هوش مصنوعی را می‌سازند، کسانی که داده‌های استفاده شده توسط آنها را جمع‌آوری و برچسب‌گذاری می‌کنند، یا افرادی که با آنها تعامل دارند. این بدان معناست که اگر همه افراد در اکوسیستم هوش مصنوعی با هم کار کنند، کودکان می توانند در دنیای هوش مصنوعی بزرگ شوند که در نهایت حقوق آنها محفوظ است.

202001027.009