سرشتی از دوران مدرسه به شعر مشغول بود ، او همیشه معتقد بود که برای خود می نویسد و آنچه که او نوشته است برای دیدن جهان نیست. اما علاقه شدید او به یادگیری ماشین ، هوش مصنوعی و علم داده بود که او را مجبور کرد تا در این باره شعری بنویسد.سرشتی موفق شد آنچه را که بسیاری از مردم حتی نمی توانند درک کنند - علم و هنر - به هم پیوند دهد.

سرشتی در مورد چگونگی دستیابی به این موفقیت ، می گوید: "من همیشه متوجه می شدم که چگونه مردم در مورد تفاوت بین هوش مصنوعی و یادگیری ماشین دچار سردرگمی می شوند. بنابراین وقتی فرصتی برای نوشتن در خبرنامه Data Science پیدا کردم ، می دانستم که باید این کار را انجام دهم. بهترین کار این است که برخی از سردرگمی ها را برطرف کنم. "

سرشتی می افزاید: "من آن را به عنوان یک شعر نوشتم و تمام تلاش خود را کردم تا توضیح دهم که یادگیری ماشین چیست و تفاوت آن با فناوری های به ظاهر مشابه مانند هوش مصنوعی در چیست".

سرشتی در شعر خود توضیح می دهد که چگونه جذابیت یادگیری ماشین همه را به خود جلب کرده است. او می نویسد: "دنیای جدیدی با روبات های تعاملی در حال شکل گیری است." او همچنین توضیح می دهد که چگونه نباید آن را با هوش مصنوعی اشتباه گرفت.

این شعر می گوید: "این بخشی از هوش مصنوعی است که به نباید به عنوان مترادف اشتباه گرفته شود." اگرچه سرشتی معمولاً در مورد زندگی و معنویت می نویسد ، اما این اولین بار است که تصمیم می گیرد چیز منحصر به فردی را کشف کند. او می گوید: "شعر من به مردم کمک کرد تا تفاوت را درک کنند و در مورد مفاهیم به ظاهر دشوار بیشتر بدانند. این همان چیزی بود که من می خواستم."

226000608.235